Hafıza tanrıçası, mnemosyne

Nmemonic (Nimonik), bilgiyi akılda tutmaya yardım eden bir öğrenme tekniğidir. Dış çevreden gelen bilgiler beş duyumuz aracılığıyla beynimize iletilmekte ve beyin tarafından kaydedilmektedir. Yoğun olarak gelen bilgilerin pek çoğu gerekli olduğu zaman hatırlanmamaktadır.
Nimonik teknikler unutulan bilgilerin kolayca hatırlanmasını yada dış çevreden duyular aracılığıyla elde edilen bilgilerin hafızada tutulmasını sağlar.

Gregorian takviminin her ayının günlerinin sayısını akılda tutmanın nmemorize tekniğine göre yolu yukarıdaki resimdeki gibidir. Resimde her bir eklem çıkıntısı gün sayısı 31 gün olan ayları temsil etmektedir.

Minnesota Günleri....

Ne içindeyim zamanın
Ne de büsbütün dışında; 
Yekpare geniş bir anın 
Parçalanmış akışında, 
Bir garip rüya rengiyle 
Uyumuş gibi her şekil, 
Rüzgarda uçan tüy bile 
Benim kadar hafif değil. 

Başım sukutu öğüten 
Uçsuz, bucaksız değirmen; 
Içim muradıma ermiş 
Abasız, postsuz bir derviş; 

Koku bende bir sarmaşık 
Olmuş dünya sezmekteyim, 
Mavi, masmavi bir ışık 
Ortasında yüzmekteyim  

A.H.Tanpınar



tam bir ay oldu şaka gibi zaman hiç geçmeyecek zannettiğim ilk günün üzerinden tam 29 gün geçti. 

kimiz biz?

kendimize ve çevremizdeki insanlara baktığımızda gördüğümüz fakat kabullenmediğimiz ortak gerçekler ne? peki herkes nasıl aynı gerçekleri paylaşabiliyor? cevabı basit (!) Rovelver (Guy Ritchie-2005) filmi bu gerçekleri kabullenmesi için insana çok güzel deliller gösteriyor. Filme dair güzel çıkarımlar...

"...'Ego' diyor Yoav Dattilo 'en kötü özgüven hilebazıdır. Egodan daha kötüsünü hayal bile edemezsiniz çünkü onu göremezsiniz.'

'Ve en büyük düzmecesi de kişinin yerini alıp 'Ben seninim' demesidir" diyor Steven C. Hayes. İnsana öyle hükmetmeye başlar ki artık kendimizle nefs ve şeytan arasındaki sınırlar belirsizleşir. Nefs ve şeytan insanın kendisi olmuştur adeta.

Peter Fonagy ise filmin en can alıcı cümlesini söylüyor: "Sorun egonun/düşmanın bakacağınız en son yerde saklanıyor olmasıdır.'

Aslında bu söz Julies Caesar'a ait. Lafı Leonard Jacobson alarak
'Düşüncelerini sizin düşünceleriniz gibi gösteriyor. Gerçek duygularınız gibi hissettiriyor. Siz de o olduğunuzu sanıyorsunuz.' diyor.

'Egolarını koruma ihtiyacı duyan insanlar sınır tanımazlar. Yalan söyler, hile yapar, çalar ve öldürürler. Ego sınırları dediğimiz alanı korumak için her şeyi yaparlar.' Bu da Andrew Samuels'in görüşleri.

Artık insan, nefs ve şeytanın mahkûmu haline gelmiştir. 'ama' diyor Leonard Jacobson 'İnsanlar mahkûm olduklarını bilmez. Mahkûm olduklarının ego olduğunu bilmezler, aradaki farkı asla anlamazlar.' Aklıma, 'İblis'in en mühim bir desisesi, kendini, kendine tâbi olanlara inkâr ettirmektir.' cümlesi düşüyor.

'Aklın kendi ötesinde bir şey olduğunu kabullenmek zordur. Bu kişinin ötesinde bir şeydir. Daha değerlidir ve gerçeği yorumlamada kapasitesi daha fazladır.' diyor David Hawkins ama neyi söylemek istediği biraz muğlâk kalıyor.

Deepak Chopra, 'Ego dinî anlamda şeytan olarak kabul görür. Tabii kimse egonun ne kadar zeki olduğunu anlamaz. Çünkü şeytanı yarattığı için suçu başkasına atmayı seçerler.' diyerek ego tarifine devam ediyor.

'Kafanızdaki ses size ne söylerse söylesin, dış düşman diye bir şey yoktur. Bu düşman algısı bize düşman olarak yansıyan egonun yansımasıdır.' diyen Deepak Chopra'ya Peter Fonagy destek oluyor: 'Bu açıdan bakarsak, yarattığımız yüzlerce düşmanı aslında kendimizin var ettiğini görürüz.'

Obadiah S. Harris son noktayı koyuyor: 'En büyük düşman kendi algınız, kendi cehaletiniz, kendi egonuzdur.' Yok, hayır, cümleyi şöyle okumadan rahat edemiyorum: 'En büyük düşmanınız kendi algınız, kendi cehaletiniz, kendi nefs ve şeytanınız, kendi enaniyetinizdir.'
...
'Sabahları uyanmanızın tek sebebi budur. Aşağılık patronunuzdan acı çekmenizin nedeni. Döktüğünüz kan, ter ve gözyaşının. Çünkü bunlar, insanların aslında sizi ne kadar iyi, çekici, cömert ve akıllı olduğunuzu bilmelerini istediğiniz içindir. Beğenilme müptelasıyız. Sırtımızın sıvazlanmasını, altın saati, alkışları isteriz. Benden ister korkun ister saygı duyun ama lütfen özel olduğumu düşünün. Bağımlılığımız aynı. Hepimiz onaylanma bağımlısı keşleriz. Ödülünü parlatan şu rozetli çocuğa bakın. Beğenilmek için yanıp tutuşan. Parılda çılgın elmas parılda. Biz sadece takım elbiseler giymiş çılgın maymunlarız'...." M.U'dan alıntı

yine benliğe ve insanlığa dair güzel bir Video 

http://www.youtube.com/watch?gl=US&hl=en&client=mv-google&v=ohRYmnS0Sa0&nomobile=1

"Tanrının resmini çiziyorum"

2006 yılında yaptığı konuşması eğitim ve yaratıcılık hakkında çok güzel tespitlerde bulunmuş. konuşması hem eğlenceli hem eğitici hemde igneleyici 

izlemeye değer ;) 

http://www.ted.com/talks/ken_robinson_says_schools_kill_creativity.html

"eğer yanlış yapmaya hazırlıklı değilseniz hiçbirzaman orjinal birşey bulamazsınız."

"...eğer insanoğlu dünyadan yok olsaydı 50 yıl içerisinde bütün yaşam kendini yeniler ve gelişirdi"

önceki konuşmasının devamı niteliğinde 2011'de yaptığı diğer konuşması ise aşağıdaki video'da 

http://www.ted.com/talks/sir_ken_robinson_bring_on_the_revolution.html

"hayat çizgisel değil organiktir"

"üç yaşındaki bir çocuk altı yaşındaki bir çocuğun yarısı değildir"

Zümrüd-ü Anka (Simurg: Kuşların hükümdarı)

Kuşlar: Hakikât Yolunun Yolcuları
Hüdhüd kuşu: Kuşların önderleri, kılavuzları
Simurg: Hakikat (Allah’ın zuhûr ve taayyünü)
Vadi: aşama

“… Günlerden bir gün, dünyadaki bütün kuşlar bir araya gelirler. Toplanan kuşların arasında hüthüt, kumru, dudu, keklik, bülbül, sülün, üveyk, şahin ve diğerleri vardır. Amaçları, padişahsız hiç bir ülke olmadığı düşüncesiyle, kendilerini yönetmek üzere bir padişah seçmektir. Hüdhüd söze başlar ve Hz.Süleyman’ın postacısı olduğunu belirttikten sonra; kuşların Simurg adında bir padişahları olduğunu söyler. Ama, hiç bir kuşun haberlerinin olmadığını, herkesin padişahının daima Simurg olduğunu belirtir. Ancak, binlerce nur ve zulmet perdelerinin arkasında gizli olduğu için bilinmediğini anlatır veSimurg’u arayıp bulmaları için kendilerine kılavuzluk edeceğini ilave edince; kuşların hepsi de hüdhüdün peşine takılıp onu aramak için yollara düşerler.

"Kuşkusuz bizim de bir padişahımız vardır. O da Kaf Dağı'nın ardındadır."

"Adı Simurg'dur, kuşların padişahıdır. O bize yakındır lakin biz ona oldukça uzağız." der.

Ama, yol çok uzun ve menzil uzak olduğundan; kuşlar yorulup hastalanırlar. Hepsi de, Simurg’u görmek istemelerine rağmen, hüthütün yanına varınca “kendilerince geçerli çeşitli mazeretler söylemeye” başlarlar.
Çünkü, kuşların gönüllerinde yatan asıl hedefleri çok daha basit ve dünyevî’dir..

Örnek olarak, bülbülün isteği gül; dudu kuşunun arzuladığı abıhayat; tavuskuşunun amacı cennet;
kazın mazereti su; kekliğin aradığı mücevher; hümânın nefsi kibir ve gurur; doğanın sevdası mevki ve iktidar; üveykin ihtirası deniz; puhu kuşunun aradığı viranelerdeki define; kuyruksalanın mazereti zaafiyeti dolayısıyla aradığı kuyudaki Yûsuf;
bütün diğerlerinin de başka başka özür ve bahanelerdir.
Bu mazeretleri dinleyen hüthüt, hepsine ayrı ayrı, doğru, inandırıcı ve ikna edici cevaplar verir. Simurg’un olağanüstü özelliklerini ve güzelliklerini anlatır.

Hüthüt söz alır ve şunları söyler. Söyledikleri, ayna ve gönül açısından ilginçtir:Simurg, apaçık meydanda olmasaydı hiç gölgesi olur muydu?
Simurg gizli olsaydı hiç âleme gölgesi vurur muydu?
Burada gölgesi görünen her şey, önce orada meydana çıkar görünür.
Simurg’u görecek gözün yoksa, gönlün ayna gibi aydın değil demektir.
Kimsede o güzelliği görecek göz yok; güzelliğinden sabrımız, takatımız kalmadı.
Onun güzelliğiyle aşk oyununa girişmek mümkün değil.
O, yüce lûtfuyla bir ayna icad etti.
O ayna gönüldür; gönüle bak da, onun yüzünü gönülde gör!Hüthütün bu söylediklerine ikna olan kuşlar, yine onun rehberliğinde Simurg’u aramak için yola koyulurlar. Ama, yol, yine uzun ve zahmetli, menzil uzaktır. Yolda hastalanan veya bitkin düşen kuşlar çeşitli bahaneler, mazeretler ileri sürerler.

Bunların arasında, nefsanî arzular, servet istekleri, ayrıldığı köşkünü özlemesi, geride bıraktığı sevgilisinin hasretine dayanamamak, ölüm korkusu, ümitsizlik, şeriat korkusu, pislik endişesi, himmet, vefa, küskünlük, kibir, ferahlık arzusu, kararsızlık, hediye götürmek dileği gibi hususlarla; bir kuşun sorduğu “daha ne kadar yol gidileceği” sorusu vardır.
Hüthüt hepsine, bıkıp usanmadan tatminkâr cevaplar verir ve daha önlerinde aşmaları gereken “yedi vadi” bulunduğunu söyler. Ancak, bu “yedi vadi”yi aştıktan sonra Simurg’a ulaşabileceklerdir. Hüthütün söylediği, “yedi vadi” şunlardır.

1.Vadi :İstek; 2.Vadi:Aşk; 3.Vadi: Marifet; 4.Vadi:İstigna; 5.Vadi:Vahdet; 6.Vadi: Hayret; 7.Vadi: Yokluk (Fenâ)
Kuşlar gayrete gelip tekrar yola düşerler. Ama, pek çoğu, ya yem isteği ile bir yerlere dalıp kaybolur, ya aç susuz can verir, ya yollarda kaybolur, ya denizlerde boğulur, ya yüce dağların tepesinde can verir, ya güneşten kavrulur, ya vahşi hayvanlara yem olur, ya ağır hastalıklarla geride kalır, ya kendisini bir eğlenceye kaptırıp kafileden ayrılır.  Bu sayılan engellerin hepsi de Hakikât yolundaki zulmet ve nur hicaplarıdır. 
Bu hicaplardan sadece otuz kuş geçer.
Bütün vadileri aşarak menzil-i maksudlarına yorgun ve bitkin bir halde uzanan bu kuşlar, rastladıkları kişiye kendilerine padişah yapmak için aradıkları Simurg’u sorarlar.  Simurg tarafından bir görevli gelir. Görevli, otuz kuşun ayrı ayrı hepsine birer yazı verip okumalarını ister. Yazılarda, otuz kuşun yolculuk sırasında birer birer başlarına gelenler ve bütün yaptıkları yazılıdır. Bu sırada, Simurg tecelli eder.
Fakat, otuz kuş, tecelli edenin (!) bizzat kendileri olduğunu; yani, Simurg’un mânâ bakımından otuz kuştan ibaret olduklarını görüp şaşırırlar.
Çünkü, kendilerini Simurg olarak görmüşlerdir.
Kuşlar Simurg, Simurg da kuşlardır.
Bu sırada Simurg’dan ses gelir: "Güneşe benzeyen bu dergâh bir aynadır".

Hasılı, otuz kuş, Simurg’un kendileri olduğunu anlayınca; artık, ortada, ne yolcu kalır, ne yol, ne de kılavuz...

Çünkü, hepsi TEK’dir. Kuşlar böylece fani olduktan uzunca bir süre sonra onların tekrar kendilerine (varlık alemine) gelmelerine izin verilir. Kuşların geldikleri makam beka'dır.

Kaynak: F. Attar /MANTIKU'T-TAYR

"Tasavvuf edebiyatının başlıca eserlerinden olan Mantıku't-Tayr, tasavvufî bir temaya sahip olmasının yanı sıra kişinin tasavvufa dair ve tasavvuf yoluna dair bilgi edinmesi açısından da önemlidir. Zira kitapta tasavvufun temel prensipleri, özellikleri, kavramları ve inanç yapısı açıklanmıştır. Hüdhüd sırtında tarikat elbisesi ile tasvir edilirken Simurg Tanrı için bir sembol olmuştur. Kuşların her birinin zaafı kişinin tasavvuf yolunda o zaafa sahip olmasının kötülüğü ve sonuçları ile açıklanmıştır.
Simurg'a ulaşmanın yolu olarak saydığı vadiler tasavvufta sıklıkla kullanılan kavramlardır ve bireyin tasavvuftaki yolculuğunun çeşitli kademelerini, makamlarını belirlerler. Her vadiyi açıklanırken aslında o makamın özellikleri ve zorlukları açıklanır. Yolun sonuna varıldığında tasavvuftaki her şeyin Tanrı'nın bir yansımasından ibaret olduğu inancına dayanan bir şekilde dergâhın bir ayna olduğu ve Tanrı'yı sembolize eden Simurg'un da oraya varabilmiş (böylece Tanrı'da fena olmuş mutasavvıfları sembolize eden) kuşlar olduğu görülür. Nitekim burada Attar bir kelime oyununu vurgulamak istemiştir: Simurg sözcüğünün başındaki si sesini Farsça "otuz" anlamına gelen si ile ilişkilendirerek vurgulamıştır. Bununla birlikte bu Simurg sözcüğünün doğru etimolojisi değildir. Sözcüğün kökeni Pehlevi dilinden sn "kartal" ve murg "kuş"tan oluşmuştur^. Ayrıca Attar eserin sonunda kendisi hakkındaki bölümde kendini ve durumunu şöyle anlatır:

'Ey Attar! Her an âleme yüz binlerce sır miskleri saçıp durdun.'

Aynı kısımda eseri için de şu tip ifadeler kullanır:

'Kitabıma dert gözüyle bak ki bendeki yüz dertten birine inanasın.'

'Bu kitaba dert gözüyle bakan kimse, devlet topunu kapıp Hakk'ın huzuruna kadar gider.'

'Bu kitap zamanın ziyneti ve süsüdür. Hem seçkinlere ve hem de avamdan insalara Hakk' yolu görmeyi nasip eylemiştir.'"

Kaynak: http://tr.wikipedia.org/wiki/Mant%C4%B1ku't-Tayr