Hafıza tanrıçası, mnemosyne

Nmemonic (Nimonik), bilgiyi akılda tutmaya yardım eden bir öğrenme tekniğidir. Dış çevreden gelen bilgiler beş duyumuz aracılığıyla beynimize iletilmekte ve beyin tarafından kaydedilmektedir. Yoğun olarak gelen bilgilerin pek çoğu gerekli olduğu zaman hatırlanmamaktadır.
Nimonik teknikler unutulan bilgilerin kolayca hatırlanmasını yada dış çevreden duyular aracılığıyla elde edilen bilgilerin hafızada tutulmasını sağlar.

Gregorian takviminin her ayının günlerinin sayısını akılda tutmanın nmemorize tekniğine göre yolu yukarıdaki resimdeki gibidir. Resimde her bir eklem çıkıntısı gün sayısı 31 gün olan ayları temsil etmektedir.

Minnesota Günleri....

Ne içindeyim zamanın
Ne de büsbütün dışında; 
Yekpare geniş bir anın 
Parçalanmış akışında, 
Bir garip rüya rengiyle 
Uyumuş gibi her şekil, 
Rüzgarda uçan tüy bile 
Benim kadar hafif değil. 

Başım sukutu öğüten 
Uçsuz, bucaksız değirmen; 
Içim muradıma ermiş 
Abasız, postsuz bir derviş; 

Koku bende bir sarmaşık 
Olmuş dünya sezmekteyim, 
Mavi, masmavi bir ışık 
Ortasında yüzmekteyim  

A.H.Tanpınar



tam bir ay oldu şaka gibi zaman hiç geçmeyecek zannettiğim ilk günün üzerinden tam 29 gün geçti. 

kimiz biz?

kendimize ve çevremizdeki insanlara baktığımızda gördüğümüz fakat kabullenmediğimiz ortak gerçekler ne? peki herkes nasıl aynı gerçekleri paylaşabiliyor? cevabı basit (!) Rovelver (Guy Ritchie-2005) filmi bu gerçekleri kabullenmesi için insana çok güzel deliller gösteriyor. Filme dair güzel çıkarımlar...

"...'Ego' diyor Yoav Dattilo 'en kötü özgüven hilebazıdır. Egodan daha kötüsünü hayal bile edemezsiniz çünkü onu göremezsiniz.'

'Ve en büyük düzmecesi de kişinin yerini alıp 'Ben seninim' demesidir" diyor Steven C. Hayes. İnsana öyle hükmetmeye başlar ki artık kendimizle nefs ve şeytan arasındaki sınırlar belirsizleşir. Nefs ve şeytan insanın kendisi olmuştur adeta.

Peter Fonagy ise filmin en can alıcı cümlesini söylüyor: "Sorun egonun/düşmanın bakacağınız en son yerde saklanıyor olmasıdır.'

Aslında bu söz Julies Caesar'a ait. Lafı Leonard Jacobson alarak
'Düşüncelerini sizin düşünceleriniz gibi gösteriyor. Gerçek duygularınız gibi hissettiriyor. Siz de o olduğunuzu sanıyorsunuz.' diyor.

'Egolarını koruma ihtiyacı duyan insanlar sınır tanımazlar. Yalan söyler, hile yapar, çalar ve öldürürler. Ego sınırları dediğimiz alanı korumak için her şeyi yaparlar.' Bu da Andrew Samuels'in görüşleri.

Artık insan, nefs ve şeytanın mahkûmu haline gelmiştir. 'ama' diyor Leonard Jacobson 'İnsanlar mahkûm olduklarını bilmez. Mahkûm olduklarının ego olduğunu bilmezler, aradaki farkı asla anlamazlar.' Aklıma, 'İblis'in en mühim bir desisesi, kendini, kendine tâbi olanlara inkâr ettirmektir.' cümlesi düşüyor.

'Aklın kendi ötesinde bir şey olduğunu kabullenmek zordur. Bu kişinin ötesinde bir şeydir. Daha değerlidir ve gerçeği yorumlamada kapasitesi daha fazladır.' diyor David Hawkins ama neyi söylemek istediği biraz muğlâk kalıyor.

Deepak Chopra, 'Ego dinî anlamda şeytan olarak kabul görür. Tabii kimse egonun ne kadar zeki olduğunu anlamaz. Çünkü şeytanı yarattığı için suçu başkasına atmayı seçerler.' diyerek ego tarifine devam ediyor.

'Kafanızdaki ses size ne söylerse söylesin, dış düşman diye bir şey yoktur. Bu düşman algısı bize düşman olarak yansıyan egonun yansımasıdır.' diyen Deepak Chopra'ya Peter Fonagy destek oluyor: 'Bu açıdan bakarsak, yarattığımız yüzlerce düşmanı aslında kendimizin var ettiğini görürüz.'

Obadiah S. Harris son noktayı koyuyor: 'En büyük düşman kendi algınız, kendi cehaletiniz, kendi egonuzdur.' Yok, hayır, cümleyi şöyle okumadan rahat edemiyorum: 'En büyük düşmanınız kendi algınız, kendi cehaletiniz, kendi nefs ve şeytanınız, kendi enaniyetinizdir.'
...
'Sabahları uyanmanızın tek sebebi budur. Aşağılık patronunuzdan acı çekmenizin nedeni. Döktüğünüz kan, ter ve gözyaşının. Çünkü bunlar, insanların aslında sizi ne kadar iyi, çekici, cömert ve akıllı olduğunuzu bilmelerini istediğiniz içindir. Beğenilme müptelasıyız. Sırtımızın sıvazlanmasını, altın saati, alkışları isteriz. Benden ister korkun ister saygı duyun ama lütfen özel olduğumu düşünün. Bağımlılığımız aynı. Hepimiz onaylanma bağımlısı keşleriz. Ödülünü parlatan şu rozetli çocuğa bakın. Beğenilmek için yanıp tutuşan. Parılda çılgın elmas parılda. Biz sadece takım elbiseler giymiş çılgın maymunlarız'...." M.U'dan alıntı

yine benliğe ve insanlığa dair güzel bir Video 

http://www.youtube.com/watch?gl=US&hl=en&client=mv-google&v=ohRYmnS0Sa0&nomobile=1